ΑΥΛΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ

Τα τελευταία χρόνια η διασφάλιση της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς έχει αναγνωρισθεί ως ένας από τους ρόλους των Μουσείων. Σύμφωνα με τη Σύμβαση για τη διαφύλαξη της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς, την οποία η UNESCO υιοθέτησε το 2003, ως Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά ορίζονται: «οι πρακτικές, αναπαραστάσεις, εκφράσεις, γνώσεις και τεχνικές, καθώς και τα εργαλεία, αντικείμενα, χειροτεχνήματα και οι πολιτιστικοί χώροι που συνδέονται με αυτές και τις οποίες οι κοινότητες, οι ομάδες και, κατά περίπτωση, τα άτομα αναγνωρίζουν ως μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς τους».

Παράλληλα, οι συλλογές των Μουσείων αποκτούν «φωνή» και μπορούν να «αφηγηθούν» στους επισκέπτες πραγματικές ιστορίες, για την εποχή που κατασκευάστηκαν-χρησιμοποιήθηκαν και για τους ανθρώπους, με τους οποίους συνδέονται, σε συγκεκριμένους γεωγραφικούς χώρους. 

Το 2015 ο Δήμος Αθηένου και το Καλλινίκειο Δημοτικό Μουσείο Αθηένου ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Κυπριακής Εθνικής Επιτροπής UNESCO, για συνεργασία και ενεργό εμπλοκή των κοινοτήτων, με σκοπό τη δημιουργία ενός Εθνικού Καταλόγου Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς. 

Μέχρι σήμερα έχουν εγγραφεί τα ακόλουθα τοπικά στοιχεία:


Δαντέλες «βενίς» ή «πιττωτές» και αθηενίτικη ολόπλουμη δαντέλα

Τα κεντήματα της Αθηένου, γνωστά επίσης ως πλουμιά, βενίς και πίττες, έχουν εγγραφεί στον Εθνικό Κατάλογο Α.Π.Κ. το 2015, με επίσημη ονομασία Δαντέλες «βενίς» ή «πιττωτές» και αθηενίτικη ολόπλουμη δαντέλα. Η κατασκευή των πρώτων υλών, του λινού υφάσματος και της βαμβακερής κλωστής, καθώς και η εμπορία τους με άλλους λαούς, μαρτυρούνται από αρχαιολογικά κατάλοιπα από την ευρύτερη περιοχή της Αθηένου, στα χρόνια της Ενετοκρατίας (1489-1571 μ.Χ.).

Τα σχέδια και οι τεχνικές τους φέρουν πολλές ομοιότητες με τον ιταλικό τύπο reticella. Κατά τον 20ό αιώνα αναπτύχθηκε ένα δίκτυο κατασκευής, ανταλλαγής και εμπορίας των κεντημάτων και των δαντελών στην Κύπρο και στο εξωτερικό. Νωπές είναι οι μνήμες με τις γυναίκες – γειτόνισσες να κάθονται τα απογεύματα έξω από τα σπίτια και στις αυλές και να κεντούν. Συνήθως οι νεαρές κοπέλες ετοίμαζαν το γαζί και οι πιο έμπειρες κεντούσαν τα πιττωτά σχέδια, αλλά και τις περίτεχνες ολόπλουμες δαντέλες, οι οποίες παρουσίαζαν ποικίλα στοιχεία τις φύσης.

Το 2002 η τέχνη αναβίωσε, με τη δημιουργία της Ομάδας του Αθηενίτικου Κεντήματος του Κωνσταντινελένειου Κέντρου Ενηλίκων Αθηένου και με δασκάλα την αείμνηστη Αναστασία Σέα. Σήμερα οι συναντήσεις συνεχίζονται με την καθοδήγηση της Παντελίτσας Τράχηλου, ενώ παράλληλα από το 2016 ο Δήμος Αθηένου και το Καλλινίκειο Δημοτικό Μουσείο Αθηένου ξεκίνησαν μια σειρά δράσεων, με σκοπό τη δημιουργική προσαρμογή τους στη σύγχρονη τέχνη. Πιο πρόσφατες δράσεις αποτελούν η έκδοση του βραβευμένου παιδικού βιβλίου «Η Κλωστή της Υπομονής» και η παραγωγή της ταινίας «Αθηενίτικη Δαντέλα. Χθες – Σήμερα».

 
 

Η παράδοση της αρτοποιίας στην Αθηένου

Η Αθηένου φημίζεται για την παράδοση στην αρτοποιία και ιδιαίτερα για το αθηενίτικο ψωμί. Η καλλιέργεια των σιτηρών αποτελούσε την κύρια ασχολία των κατοίκων μέχρι την τουρκική εισβολή του 1974 και την παράνομη κατοχή της καλλιεργήσιμης γης. Πριν από την εμφάνιση των αρτοποιείων (20ός αιώνας), κάθε νοικοκυριό ετοίμαζε το ψωμί της οικογένειας και μια ποικιλία αρτοσκευασμάτων, καθώς επίσης και τους εκκλησιαστικούς άρτους. Πολλοί Αθηενίτες κατά τον 20ό αιώνα εμπορευματοποίησαν το ψωμί, αρχικά ως πλανόδιοι πωλητές και ακολούθως ιδρύοντας τις μεγαλύτερες αρτοβιομηχανίες στην Κύπρο.

Τα κύρια συστατικά του παραδοσιακού αθηενίτικου ψωμιού είναι το αλεύρι άριστης ποιότητας, από το οποίο αφαιρείται μόνο το χοντρό μέρος από τα πίτερα, το νερό και το αλάτι. Η διαδικασία αρχίζει με την προετοιμασία του προζυμιού, με τη χρήση αγιασμού από τη γιορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Όλες οι εργασίες γίνονται με τα χέρια. Η τελική εμφάνιση μετά το ψήσιμο είναι τα μεγάλα στρογγυλά ψωμιά.

Οι γνώσεις για την παρασκευή του ψωμιού, των αρτοσκευασμάτων, όπως είναι οι γλυσταρκές, οι δαχτυλιές, τα κούμουλλα, τα αθρωπούδκια, οι φλαούνες και άλλα, καθώς και των εκκλησιαστικών άρτων, μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά, πρώτιστα εμπειρικά. Ο Δήμος Αθηένου έχει καθιερώσει το Παγκύπριο Φεστιβάλ Αθηενίτικων Προϊόντων, στο οποίο παρουσιάζονται και προσφέρονται τα παραδοσιακά προϊόντα. Ολόχρονα διοργανώνονται αναπαραστάσεις ζυμωμάτων σε ομάδες ενδιαφέροντος, σε διατηρητέα κτίσματα, όπως τον Παραδοσιακό Αλευρόμυλο Ανδρέα Χατζηθεοχάρους ή «Μύλος του Κάγιαφου».

Η παράδοση της αρτοποιίας στην Αθηένου εγγράφηκε στον Εθνικό Κατάλογο Α.Π.Κ. το 2017.

 
 

Το πανηγύρι του Αγίου Φωκά στην Αθηένου

Τα θρησκευτικά πανηγύρια προς τιμή των πολιούχων αγίων κάθε τόπου, κατέχουν σημαντική θέση στη θρησκευτική και πολιτιστική ζωή της Κύπρου. Έτσι και στην Αθηένου το πανηγύρι του Αγίου Ιερομάρτυρος Φωκά, Επισκόπου Σινώπης και Πολιούχου Αγίου της κωμόπολης, εορτάζεται με ιδιαίτερη λαμπρότητα. Από το 1887, έτος εγκαινίων της εκκλησίας αφιερωμένης στον Άγιο Φωκά, εορτάζεται η μνήμη του στις 21 και 22 Σεπτεμβρίου, με Αρχιερατικές Θείες Λειτουργίες, λιτάνευση της εικόνας και του τιμίου τεμαχίου από το λείψανο του αγίου, με τη συμμετοχή της Εκκλησίας, πολλών οργανωμένων φορέων και πλήθος κόσμου. Επίσης, το πανηγύρι περιλαμβάνει πώληση αγαθών έξω από την εκκλησία και σε άλλο κεντρικό πολυσύχναστο δρόμο και ποικίλες πολιτιστικές εκδηλώσεις, με τη συμμετοχή πολιτιστικών και καλλιτεχνικών φορέων.

Κατά τον 20ό αιώνα οι κάτοικοι της Αθηένου ανέμεναν με πολλή ανυπομονησία το πανηγύρι. Οι γυναίκες πύρωναν τους φούρνους στις αυλές τους και ετοίμαζαν φαγητά, για να φιλοξενήσουν προσφιλείς οικογένειες από άλλα μέρη της Κύπρου. Τα παιδιά ανέμεναν τους πλανόδιους πωλητές παιχνιδιών, καθώς η απόκτηση παιχνιδιών από καταστήματα τότε δεν ήταν συνηθισμένη. Πωλητές διέθεταν επίσης μικρά γουρούνια, φρούτα, διακοσμητικά για τα σπίτια, ρούχα, καθώς επίσης χρηστικά αντικείμενα, όπως ζεμπίλια και πανέρια. Άλλοι ετοίμαζαν επιτόπου και πωλούσαν λιχουδιές, όπως λουκουμάδες, σιάμιση και ξηρούς καρπούς.

Σήμερα όλες οι ηλικίες αναμένουν με ανυπομονησία το πανηγύρι, ενώ παράλληλα η μνήμη του αγίου τιμάται και σε άλλα μέρη του πλανήτη από τους απόδημους Αθηενίτες.

Το πανηγύρι του Αγίου Φωκά εγγράφηκε στον Εθνικό Κατάλογο Α.Π.Κ. το 2017.

 
 

Αθηενίτικο λοκούμι του γάμου

Γνωστές είναι κατά τον 20ό αιώνα οι γυναικείες συνάξεις στις αυλές των σπιτιών, με σκοπό την προετοιμασία των φαγητών και των γλυκών ενός οικογενειακού, φιλικού, γειτονικού γάμου. Ένα από τα εδέσματα που παρασκεύαζαν αποτελούσε το λοκούμι του γάμου πασπαλισμένο με λευκή ζάχαρη.

Στα Έθιμα του παραδοσιακού κυπριακού γάμου, ένα στοιχείο που εγγράφηκε στον Εθνικό Κατάλογο Α.Π.Κ. το 2016, έχει συμπεριληφθεί το 2018 το Αθηενίτικο Λοκούμι του γάμου, ως στοιχείο παραδοσιακής διατροφής και εθιμικών πρακτικών. Το λοκούμι σήμερα συναντούμε σε δύο σχήματα, μακρουλό ή στρογγυλό. Προσφέρεται στους γάμους, όταν ο κόσμος χαιρετά και εύχεται στο νιόπαντρο ζευγάρι.

Η παραγωγή και η διάθεσή του στους γάμους συναντάται από τον 20όν αιώνα στην Αθηένου. Όταν οι κοπέλες μαζεύονταν στα σπίτια για την ετοιμασία του, κατά τις ώρες που διαρκούσε το ζύμωμα, το ψήσιμο στους φούρνους στις αυλές των σπιτιών και το ζαχάρωμα, οι γυναίκες κουβέντιαζαν, έκαναν αστεία και τραγουδούσαν.

Λοκούμια έφτιαχναν επίσης και σε άλλες εορταστικές περιόδους του χρόνου. Για παράδειγμα, γυναίκες έφτιαχναν λοκούμια και γλυσταρκές και έβαζαν στο καλάθι του ιερέα όταν «καλάντιζε», ράντιζε δηλαδή με αγιασμό τα σπίτια σε μεγάλες θρησκευτικές γιορτές.

Τα υλικά που παραδοσιακά χρησιμοποιούσαν για την παρασκευή του ήταν: αλεύρι από ντόπιο σιτάρι, χοντρό σιμιγδάλι, σόδα, χοιρινό λίπος γνωστό ως «μίλλα του σιοίρου», ζουμί από ξύλα κανέλας, ροδόσταγμα, κονιάκ, αμύγδαλα ανακατεμένα με κανέλα και ζάχαρη με λίγη βανίλια. Σήμερα το χοιρινό λίπος και η σόδα έχουν αντικατασταθεί από τον φυτικό βούτυρο και το «μπέικιν πάουτερ». Επίσης, για τη γέμισή του χρησιμοποιείται και χαλεπιανό ή ανάμεικτα αμύγδαλο και χαλεπιανό.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια αύξηση στις βιοτεχνίες της Αθηένου που ασχολούνται με την παρασκευή του, με πωλήσεις στην Κύπρο και στο εξωτερικό.

 
 

Παραδοσιακό οφτό κλέφτικο της Κύπρου

Το παραδοσιακό οφτό κλέφτικο της Κύπρου σήμερα προσφέρεται σε διάφορα μέρη του νησιού με διάφορες παραλλαγές, με αποτέλεσμα να ποικίλλει η γεύση και το άρωμά του. Οι κάτοικοι της Αθηένου κατά τον 20ό αιώνα κατείχαν έναν από τους μεγαλύτερους αριθμούς αιγοπροβάτων. Πολλοί από τους ιδιοκτήτες των κοπαδιών ήταν και κρεοπώλες, καθώς επίσης έψηναν και πρόσφεραν το οφτό κλέφτικο σε γάμους, όπου στήνονταν τραπέζια στους δρόμους και στις αυλές των σπιτιών και των σχολείων, αλλά και σε δικές τους ταβέρνες.

Το οφτό κλέφτικο ήταν επίσης το κυρίως γεύμα τις Κυριακές, όπου μαζεύονταν όλα τα μέλη της οικογένειας να γευματίσουν μαζί. Τους φούρνους πύρωναν (προθέρμαιναν) από το πρωί, πριν φύγουν για την εκκλησία. Λόγω της μεγάλης χωρητικότητας, οι γυναίκες σε κάθε γειτονιά έβαζαν το οφτό τους στον ίδιο φούρνο, βοηθώντας έτσι όσες δεν είχαν δικό τους.

Παραδοσιακά στην Αθηένου φτιάχνεται με προβατίσιο κρέας καλής ποιότητας. Αλατίζεται και μπαίνει σε πήλινα δοχεία μαζί με νερό ή σε λαμαρίνες για μεγαλύτερες ποσότητες. Εναλλακτικά προστίθεται πιπέρι, φύλλα δάφνης και λίγο ελαιόλαδο. Στους παραδοσιακούς φούρνους παραμένουν για οχτώ ώρες.

Τα φαγητά που το συνοδεύουν είναι συνήθως οι οφτές πατάτες, το πουργούρι, το γιαούρτι και η σαλάτα.

Σήμερα το παραδοσιακό οφτό κλέφτικο της Κύπρου προσφέρεται κυρίως σε οικογενειακές ταβέρνες, οι οποίες κατακλύζονται από πλήθος κόσμου και στα γλέντια των γάμων σε αίθουσες δεξιώσεων, ως επίσης σε οικογενειακά τραπέζια σε μεγάλες θρησκευτικές εορτές. Η καταγραφή του στον Εθνικό Κατάλογο Α.Π.Κ. έγινε το 2019.

 
 

Γαλακτοκομικός πολιτισμός της Κύπρου: παραδοσιακές πρακτικές, τεχνικές παρασκευής και εθιμική ζωή

Η εγγραφή του γαλακτοκομικού πολιτισμού της Κύπρου στον Εθνικό Κατάλογο Α.Π.Κ. το 2019 έγινε με πρωτοβουλία του Μουσείου Κυπριακών Τροφίμων και Διατροφής, σε συνεργασία με Δήμους, Κοινότητες και άλλους φορείς, όπως τον Δήμο Αθηένου και το Καλλινίκειο Δημοτικό Μουσείο Αθηένου.

Τα γαλακτοκομικά προϊόντα, με πιο χαρακτηριστικά το χαλλούμι, την αναρή, τον τραχανά και το γιαούρτι, αποτελούσαν και εξακολουθούν να αποτελούν βασικό αγαθό της καθημερινής διατροφής στην Κύπρο. Φημισμένο είναι επίσης το τυρί της φλαούνας, το οποίο παρασκευάζεται τηρώντας τα έθιμα του Πάσχα.

Στην Αθηένου, όπως και αλλού, αναπτύχθηκε ιδιαίτερα η τυροκομεία, λόγω της μεγάλης ενασχόλησης με τη γεωργοκτηνοτροφία. Τόσο η διάθεση γάλακτος όσο και η καλλιέργεια σιτηρών, με τα οποία τρέφονται τα αιγοπρόβατα, πρόσφεραν τη δυνατότητα στα νοικοκυριά να παρασκευάζουν τα γαλακτοκομικά προϊόντα στα σπίτια τους και κατά τον 20ό αιώνα να αναπτυχθούν 20 τυροκομεία παρασκευής και διάθεσης γαλακτοκομικών προϊόντων. Επιπλέον η Αθηένου φημιζόταν για την κατασκευή των τυριών κεφαλοτύρι και κασκαβάλι.

Ο Δήμος Αθηένου από το 2012 συμπεριέλαβε στα προγράμματά του την παραγωγή του χαλλουμιού και της αναρής, στο αναπαλαιωμένο παραδοσιακό τυροκομείο της Πατρικής Οικίας του μοναχού Καλλίνικου Σταυροβουνιώτη. Εκατοντάδες σχολικές ομάδες, ομάδες Κυπρίων επισκεπτών και τουριστών παρακολουθούν, συμμετέχουν και απολαμβάνουν ένα πλούσιο κέρασμα. Παράλληλα οι μεγάλες γαλακτοβιομηχανίες της Αθηένου κάνουν σημαντικές πωλήσεις στην Κύπρο και στο εξωτερικό, ενώ ορισμένες γυναίκες παρασκευάζουν τα γαλακτοκομικά προϊόντα στα σπίτια τους, για τις οικογένειές τους και για την τήρηση των κυπριακών εθίμων των μεγάλων θρησκευτικών εορτών.

 
 

Βυζαντινή, μεταβυζαντινή και νεότερη αγιογραφία (φορητές εικόνες, τοιχογραφίες, ψηφιδωτά και μικρογραφίες-χαρακτικά)

Ο Σύνδεσμος Αγιογράφων Κύπρου και η Κυπριακή Επιτροπή Βυζαντινών Σπουδών, σε συνεργασία με φορείς που ασχολούνται με την Αγιογραφία, ανάμεσα σε αυτούς και το Καλλινίκειο Δημοτικό Μουσείο Αθηένου, συνεργάστηκαν με σκοπό και τελικά την εγγραφή της στον Εθνικό Κατάλογο Α.Π.Κ το 2020.

Η βυζαντινή και μεταβυζαντινή αγιογραφία άνθισε στην Ανατολική Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) Αυτοκρατορία και αφορούσε όλους τους λαούς που υπάγονταν σε αυτή. Σήμερα συναντάται παντού στον κόσμο, όπου υπάρχουν Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Αντλεί τα θέματά της από την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας, παρουσιάζοντας τον βίο και τα θαύματα των Αγίων.

Οι Αγιογράφοι με το έργο τους, μεταλαμπαδεύουν αυτή τη μακραίωνη εκκλησιαστική, καλλιτεχνική παράδοση. Οι φορητές εικόνες ζωγραφίζονται σε σανίδια ξύλου επενδυμένα με καμβά και γύψο. Οι τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν ως σήμερα είναι η εγκαυστική (χρήση κεριού), η αυγοτέμπερα (μίξη κρόκου αυγού και ξυδιού με χρώματα) και η λαδομπογιά. Η τοιχογραφία διακρίνεται στις τεχνικές της νωπογραφίας (σε νωπό ασβέστη), ξηρογραφίας (σε στεγνό τοίχο) και σε καμβά, ο οποίος επικολλάται στον τοίχο. Τα ψηφιδωτά κατασκευάζονται με ψηφίδες από πέτρες, μάρμαρο, φίλντισι ή χρωματιστή υαλόμαζα. Η μικρογραφία αφορά ζωγραφική μικρότερων έργων σε χειρόγραφα με τέμπερες. Αντικαταστάθηκε από τα χαρακτικά, με την εφεύρεση της τυπογραφίας (15ος αιώνας).

Ο μακαριστός μοναχός Καλλίνικος Σταυροβουνιώτης από την Αθηένου υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους αγιογράφους του 20ού αιώνα. Τα αδέλφια Γιώργος και Άλκης Κεπόλα αφιέρωσαν τη ζωή τους στη βυζαντινή παράδοση, με τον Γιώργο Κεπόλα να είναι ένας από τους σημαντικότερους ψηφοθέτες της εποχής μας.

 
 

Παραδοσιακά αρτοσκευάσματα

Σε μια συλλογική προσπάθεια καταγραφής των παραδοσιακών αρτοσκευασμάτων μεταξύ Δήμων, Κοινοτήτων, Μουσείων και εμπειρογνωμόνων δεν θα μπορούσε να απουσιάζει ο Δήμος Αθηένου. Κάποια αρτοσκευάσματα εντοπίζονται σε διάφορα μέρη του νησιού με μερικές παραλλαγές, είτε συνδεδεμένα με τις μεγάλες θρησκευτικές εορτές της Χριστιανοσύνης ή για καθημερινή κατανάλωση.

Μια γενική καταγραφή είναι η ακόλουθη:

 - Αρτοσκευάσματα Χριστουγέννων: γεννόπιττες, σταυροκούλλουρα, σταυρός ζεμπιλούθκια, βορτακούθκια, κάουροι, καουρούθκια, αβκωτές με άσπρα αυγά, αθρωπούθκια, φιλικουτούνες, πούππες, κουκκουρκά.

 - Αρτοσκευάσματα Πρωτοχρονιάς: Πίττα του Άη Βασίλη, Αθρωπούδκια, βασιλούθκια.

 - Αρτοσκευάσματα του Πάσχα: σταυροκούλλουρο, αγκάθθινον στεφάνι του Χριστού, γάλενα, αβκωτές με κόκκινα αυγά, διάφορα σησαμωτά, φλαούνες, τσαντάκι με κόκκινο αυγό, τυροπούλλες, κουλλούρι του Μάη.

 - Για διάφορες εορταστικές περιστάσεις, αλλά και ως καθημερινό αρτοσκεύασμα: ποξαμάθκια, κουλλούρκα, δαχτυλιές, κουμουλιές.

 - Λειτουργικοί άρτοι: πεντάρτι, παννυχίδες, πρόσφορα.

 - Για τον γάμο: κουλλουρούθκια γάμου, γλυσταρκές, κουλλούρι γάμου, μανάσσα ή παστός, πίττα τ΄ αντρόυνου και αρτούιν του γάμου.

 - Γέννηση: γλυσταρκές, δάχτυλα με μαυρόκοκκο, γεννοκούκκουρα.

 - Καθημερινά ζυμώματα: ψωμιά (άσπρο, μαύρο, αρκατένο, κριθαρένιο) Κουμουλιές / Ξεραθκιαστά, Τιτσιρόπουλλα ή μιλλόπουλλα και χαλλουμωτές, ελιωτές, γλισταρκές, αθθρωπούθκια και ποξαμαθκιές / κουλλούρες.

Το 2022, μετά από γενική έρευνα και τον συντονισμό από το Μουσείο Κυπριακών Τροφίμων και Διατροφής, τα παραδοσιακά αρτοσκευάσματα εγγράφονται στον Εθνικό Κατάλογο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΩΡΑΡΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
  • Δευτέρα – Παρασκευή 8:00π.μ. – 3:00μ.μ.
  • Σάββατο – Κυριακή κατόπιν έγκαιρης ειδοποίησης
  • Κλειστά: Δημόσιες Αργίες
  • Είσοδος: 2 ευρώ
  • Μειωμένο εισιτήριο: 1 ευρώ
  • Παιδιά Δωρεάν

Όλοι οι χώροι του Μουσείου είναι προσβάσιμοι σε άτομα με ειδικές ικανότητες.

ΜΕΣΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ

Trip Facebook YouTube Channel Google Maps

123movies